Vredelievend communiceren – deel 3

In deel 1 heb ik beschreven dat we oorlog met onszelf voeren als we negatieve gedachten over onszelf hebben en negatieve woorden die anderen over en tegen ons zeggen geloven en gaan overnemen. Het is al erg genoeg als het daarbij blijft, maar het geval wil dat we vervolgens anderen met onze negativiteit gaan besmetten. Als we in zo’n spiraal van negatieve gedachten zijn, verpakken we namelijk alles wat we zeggen daarin en kunnen we andere mensen in onze spiraal mee naar beneden trekken. Tevens hebben we regelmatig te maken met andere mensen die ons een schuld­gevoel proberen op te leggen door ons verantwoordelijk te maken voor hun gevoelens en ons daar­mee proberen te onderdrukken. Tenslotte zijn er nog de schuldgevoelens die we onszelf aanpraten. Mocht je deel 1 nog niet hebben gelezen, dan is hier de link Vredelievend communiceren.

Deel 2 gaat over onze innerlijke communicatie, onze gedachten die ons weghouden van vrede. Daarin

heb ik methoden aangereikt om onze negatieve gedachten te veranderen door onze innerlijke spraak te observeren en door positieve affirmaties te gebruiken. Nu is het tijd voor onze externe communicatie. De link naar het tweede deel is Vredelievend communiceren – deel 2.

Diepste innerlijke waarde

Onze communicatie met de buitenwereld kan nog wel een extra verbetering gebruiken. Alle­maal hebben we wel eens te maken met moeilijke gesprekken of conflicten met anderen. We kunnen ons daardoor heel ongemakkelijk voelen of zelfs gestrest raken. Alleen al de gedachte aan een ‘moeilijk’ gesprek kan dat al veroorzaken.

Ook daarvoor schieten Andrew Newberg en Mark Robert Waldman, auteurs van Woorden kunnen je brein veranderen, die ik in deel 1 en 2 ook al heb genoemd te hulp. Zij zeggen ga op zoek naar je diep­ste innerlijke waarde. Zo’n diepste innerlijke waarde kan zijn liefde, eerlijkheid, integriteit, authenticiteit, respect, vrede, vreugde en ga zo maar door. Hoe vind jij jouw diepste innerlijke waarde? Zoek een rustig plekje op en neem even de tijd om je te ontspannen door te geeuwen en je lichaam te rekken en strekken. Dan stel je in jezelf de vraag: wat is mijn diepste waarde? Sluit dan je ogen als je dat nog niet gedaan hebt en luister naar je innerlijke stemmen. Let op elke gedachte en alle gevoelens die er in je omgaan. Als er een woord of een korte zin in je opkomt, dan schrijf je dat op. Herhaal deze oefening een paar keer achter elkaar, zodat je een kort lijstje met innerlijke waarden krijgt. Dan bekijk je je lijstje en proeft als het ware elk woord dat je hebt opgeschreven. Omcirkel dan het woord of de zin waar je op dit moment het meest mee hebt. Met gesloten ogen herhaal je dat woord of die zin een paar keer in stilte en vervolgens hardop. Als dat het sterkste gevoel bij je oproept ten opzichte van de andere woorden/zinnen, dan is het de juiste. Anders doe je hetzelfde met één van de andere woorden/zinnen totdat je de juiste diepste innerlijke waarde hebt.

Doe deze oefening ‘s morgens in bed of vlak na het opstaan. Dan ben je nog in een intuïtieve staat. En geloof me het beïnvloedt je hele dag positief.

Deze oefening helpt om in wat voor situatie je ook verkeert, ervoor te kiezen uit je angst te blijven en zeker ervoor te kiezen om geen angst te creëren. Je diepste innerlijke waarde is namelijk altijd positief. Realiseer je dus op elk moment dat je opties hebt, dat je keuzes hebt. Je kunt bewust kie­zen. Nogmaals geen mens zal bewust kiezen voor angst. Als je bewust voor liefde kiest, zul je mer­ken dat het werkt. Door na te denken over je diepste innerlijke waarde – die altijd dicht in de buurt van liefde komt of zelfs liefde is – houd je je neuro-endocriene en psychologische reacties op stress op een laag niveau. Zo simpel is het. Zodra je je intensief concentreert op woorden als ‘vrede’ en ‘liefde’ worden de emotionele centra in je hersenen namelijk rustiger. De concentratie op die woor­den activeert de thalamus. Die sluist die binnenkomende boodschap van vrede of liefde door naar de rest van de hersenen waardoor er stoffen vrijkomen zoals dopamine die je een prettig gevoel geven. Dit zorgt er weer voor dat angst en twijfel vervagen en je lichaam kan ontspannen. De ge­zondheid van je hersenen verbetert hierdoor, bovendien bescherm je jezelf tegen een burn-out en verminder je de neiging om te blijven malen over mislukkingen. En als klap op de vuurpijl: je zult ook niet zo snel en defensief reageren in ongemakkelijke situaties.

Dit is dus een interessante oefening en als je die een tijdlang volhoudt (minstens tien dagen achter elkaar en het liefst elke dag), zul je merken dat je gevoel voor compassie groeit. Uit onderzoek blijkt zelfs dat de dikte van je neocortex (ons derde brein naast ons reptielen- en zoogdierenbrein) hierdoor groter wordt en je amygdala – het vecht- of vluchtsysteem van je hersenen in het zoogdierenbrein – in omvang afneemt. Het is dus zo dat alleen al het nadenken over je diepste innerlijke waarde neuro-endocriene en psychologische reac­ties op stress op een laag pitje kan houden. Het nadenken over en het bevestigen van je diepste inner­lijke waarde zorgen voor een verbetering van de gezondheid van de hersenen. Als we nog voordat we ’s morgens onze ogen openen even contact maken met onze diepste innerlijke waarde, dan beginnen we de dag al positief en worden we minder afgeleid door de problemen die zich tijdens de dag voordoen. Als jij bijvoorbeeld respect als diepste innerlijke waarde hebt en je leeft dat ook, dan benader je anderen ook met respect. Dat zorgt ervoor dat je anders je gesprekken ingaat.

Geweldloze communicatie

Marshall B. Rosenberg heeft zo zijn eigen methode om vreedzame communicatie met anderen te bereiken. Ook hij weet dat we dan eerst naar binnen dienen te gaan om te ontdekken hoe we onszelf en anderen zien en hoe we ons best doen om onze behoeftes te vervullen. Hij noemt dat de basis van geweldloze communicatie. Tegelijkertijd is hij zich ervan bewust dat dit nu juist ook het moeilijk­ste is aan zijn methode, want het vraagt een enorme eerlijkheid en openheid naar jezelf toe. We zullen namelijk vastgeroeste ideeën moeten loslaten. De twee vragen waarop we zo eerlijk en open mogelijk dienen te antwoorden staan in het volgende schema vermeld, aangevuld met sub- en hulp­vragen.

Als je met de vragen aan de slag gaat, zul je inderdaad merken dat het beantwoorden beslist niet meevalt. Ook volgens Rosenberg komt dat omdat we heb­ben geleerd te denken in termen van straf en beloning, in plaats van na te gaan wat er in ons leeft en wat het leven mooier maakt. Om het leven mooier te maken, worden in geweldloze communicatie geen woorden gebruikt die implice­ren dat de ander niet deugt. Ook geven we geen kritiek, we beledigen en veroordelen de ander niet, en we onderwerpen de ander ook niet aan een psychologische analyse. Volgens Rosenberg geven de woorden waarmee we iemand veroordelen op een destructieve, suïci­dale manier weer wat er in ons zelf leeft. Dat is eigenlijk de wet zo boven zo beneden, zo binnen zo bui­ten, zoals in deel 1 is beschreven, op een andere manier gefor­muleerd. Veroordelingen werken er niet aan mee dat mensen het prettig vinden in ons gezelschap te zijn, laat staan dat ze willen bijdragen aan ons welzijn. Als we anderen in gesprekken veroordelen, zullen ze eerder in de verdediging schieten en agressief wor­den. Tjonge, jonge, ga er maar aan staan. Alles waar we zo goed in zijn, dienen we nu los te laten.

Vragen Geweldloze Communicatie

Vraag 1 Wat leeft er in ons? Subvragen Wat leeft er in mij? Wat leeft er in jou? Gevoelens vaststellen Observeer in jezelf wat het gedrag van een ander met je doet. Observeer wat je eigen gedrag met jou doet. Formulering Als jij doet wat je doet, voel ik ……   Vraag 2 Wat kunnen we doen om het leven mooier te maken? Subvragen Wat kan ik doen om jouw leven mooier te maken? Wat kun jij doen om mijn leven mooier te maken? Behoeften vaststellen Welke behoefte van jou wordt niet vervuld door het gedrag van de ander? Welke behoefte wordt niet vervuld door je eigen gedrag? Formulering Ik voel me zo, omdat ik behoefte heb aan …… Verzoek Ik zou graag willen dat je ….. doet.

Uit: De Taal van de Vrede

Dit lijkt heel ingewikkeld dus laten we starten bij vraag 1 om deze methode te begrijpen. Als je hebt geoefend met de tips van Louise Hay, Andrew Newberg en Mark Robert Waldman om jezelf te observeren (zie deel 2), ben je daar in ieder geval al aan gewend. Er komt nu een moeilijkheidsgraad bij, namelijk jezelf in elk gesprek dat je voert waar­nemen om je bewust te worden van wat wel of niet aan je welzijn bijdraagt. Komen er mooie woorden jouw kant uit, dan geeft dat ons meestal een goed gevoel; misschien een beetje ongemakkelijk, maar ze roepen in ieder geval geen angst of agressie op. Observeer vooral wat je voelt als er iets negatiefs gebeurt of gezegd wordt. Let goed op want dit is de instinker. Het gaat namelijk om een emotie of een lichaamssensatie en dus géén gedachte – een oordeel –  over wat de ander zegt of doet. Houd je verre van het maken van  opmerkingen als: ‘ik voel me gemanipuleerd’ of ‘ik voel dit als kritiek’. In geweldloze communi­catie vallen deze begrippen onder oordelen. Gevoelens die aan je welzijn bijdragen zijn bijvoorbeeld opluchting, dankbaarheid, vreugde, inspiratie. Gevoe­lens die niet aan je welzijn bijdragen kunnen zijn verwarring, overweldigd zijn, teleurstelling, boos­heid. Als je deze twee vragen voor jezelf hebt be­antwoord, is het niet zo moeilijk meer om er op een duidelijke manier woorden aan te geven. In plaats van dat je in een vervelend gesprek zegt: ‘ik vind dat je een onbe­schofte grote mond hebt’, zeg je: ‘als ik je zo hoor praten, voel ik me ongemakkelijk en kan ik niet goed luisteren’. Uiteraard is dit een voorbeeld. Het gaat erom wat jij observeert dat er gebeurt en een omschrijving geeft zonder oordeel en daarbij verwoordt welk gevoel dat jou geeft. Je blijft dus volledig bij jezelf.

Er is nog wat meer nodig om zo’n gesprek in goede banen te leiden. Daarvoor dient vraag 2 en is er weer een observatie van jezelf nodig, namelijk om te ontdekken welke behoefte van jou door het ver­toonde gedrag van je gesprekspartner niet wordt vervuld. Let ook hier weer op, want dit is de tweede instinker. Het gaat er namelijk niet om dat je een voorkeur ergens voor hebt of bepaald gedrag ver­langt. Dan ga je name­lijk iets van iemand eisen en dat roept verzet op. Je wilt juist dat iemand iets gaat doen om jouw leven mooier te maken. Als je al hebt gereageerd voordat je je bewust was van jouw onvervulde behoefte, onderzoek je de behoefte die je met je eigen reac­tie probeerde te vervullen. Een behoefte is onder meer waardering, acceptatie, rekening houden met elkaar, respect, ver­trouwen. Vergelijk het maar met je innerlijke waarden. Als we het vorige voorbeeld verder afmaken, dan zou je kunnen vervolgen met: ‘ik heb behoefte aan respect’ of ‘ik heb er behoefte aan dat er rekening wordt gehouden met mijn gevoelens’.

Ben je eenmaal zover gekomen, dan is het tijd jouw behoefte in een verzoek te vertalen. Een duide­lijk verzoek, zonder een zweem van een eis. Hoort de ander er maar iets van een eis in doorklinken, dan werkt het niet en ben je terug bij af. Om het voorbeeld verder af te maken: ‘Ben je bereid om in ons gesprek aan mijn behoefte aan respect te voldoen’. Over het algemeen zal je gesprekspartner als je het goed formuleert met de wetenschap wat het gesprek tot nu toe met je deed en inmiddels bekend met jouw behoefte hieraan willen meewerken.

Aan de hand van het volgende voorbeeld uit mijn eigen praktijk loop ik het proces nogmaals door. Een cliënt heeft een afspraak afgezegd. Eigenlijk komt me dat goed uit, want ik heb mijn tijd heel hard nodig om een deadline voor het schrijven van een boekje te halen. De tijd van de afspraak krijgt dus gelijk een andere bestemming: schrijven. Wat schetst mijn verbazing als deze cliënt op het tijd­stip van de ver­vallen afspraak belt! Als ik haar zeg dat dit gesprek nu niet uitkomt, reageert ze met de woorden maar dit is toch de tijd van de afspraak die ik had?! Op dat moment kon ik niet aardig meer reageren. Ik had haar nota bene laten weten dat ik met een deadline bezig was en het dus geen probleem was dat haar afspraak niet doorging. Ik voelde me in een hoek gedrukt. Ik werd boos, omdat ze zich op­drong (en dat was niet de eerste keer) en zo van mijn op dat moment kostbare tijd gebruik maakte. Achter het afzeggen van de afspraak zat dus een verborgen agenda! Allemaal van dit soort gedach­ten, dus oordelen, gingen door me heen.

Achteraf heb ik er toch wel even over gepiekerd of ik niet empatischer en professioneler had kunnen reageren. Toen ik de eerste vraag van geweldloze communicatie aan mezelf stelde en al mijn oor­delen liet voor wat ze waren, werd me duidelijk dat de actie van mijn cliënt gevoelens van frustratie en boosheid bij mij opriepen. Toen ik de tweede vraag beantwoordde, bleek dat door het gedrag van mijn cliënt niet aan mijn behoeften van eerlijkheid en respect voor mijn tijd was voldaan. Mijn eigen reactie daarop zorgde ervoor dat mijn behoefte om andere mensen zonder oordeel te laten zijn wie ze zijn, niet werd vervuld. Ik had dus nog aardig wat te leren. Ik had heel simpel kunnen volstaan met mijn cliënt te zeggen dat ze de afspraak had afgezegd en ik die tijd een andere bestemming had gegeven. Dat ik merkte dat ik gefrustreerd raakte en zelfs boos werd door haar reactie, omdat ik behoefte heb aan eerlijkheid en respect voor mijn tijd en ik graag zou willen dat ze daar rekening mee houdt. Als ik het zo had gedaan, was ik in contact met mezelf én met mijn cliënt gebleven.

Ik wil er nog even aan herinneren hoe belangrijk het is om jezelf dan niet schuldig te gaan voelen of tegen jezelf te zeggen ach wat ben ik toch stom dat ik me hiertoe heb laten verleiden. Dan voeren we weer oorlog met onszelf. Als we zo’n situatie gebruiken om ons bewust te worden van ons eigen gedrag, zijn we bezig met ons bewust te bekwamen. En ja, het is moeilijk als je bent opgevoed met voornamelijk commentaar op wat je niet goed deed en weinig woorden over wat je juist goed deed. Maar, we zijn nooit te oud om te leren. Zeker niet als het gaat om zowel ons eigen leven als het leven van de mensen om ons heen mooier te maken. Met andere woorden meer vrede in ons eigen leven en dat van anderen creëren. Wie wil dat nu niet.

Vrede vraagt moed

In een regionaal weekblad trof ik een keer een advertentie aan van PAX met de volgende tekst:

Vrede

Wie durft?

Voor vrede is moed nodig. De moed om in vrede te geloven, de durf om iets voor vrede

te doen. We zijn ervan overtuigd dat al die beetjes durf onvermijdelijk optellen tot vrede.

Durf ook mee te doen, met PAX.

Geloven in vrede was één van de kwaliteiten van Nelson Mandela. Weet je nog hoe Madiba over moed dacht? Hij koos ervoor na zijn vrijlating uit de gevangenis in 1990 alle woede, boos­heid en welke andere negatieve emotie hij ook had over wat hem was ‘aangedaan’ achter zich te laten.

Veel mensen vonden dat moedig. Hij niet. Hij zag moed als een keuze. Als hij die keus niet had ge­maakt, dan had hij zichzelf de rest van zijn leven gevangen gezet in zijn eigen destructieve gedach­ten, wist hij. Moed zag hij meer als de manier waarop we op verschillende situa­ties reageren. Dat wil niet zeggen dat hij nooit bang was. Integendeel, maar hij was nooit bang om te zeggen dat hij bang was geweest. Moed was voor hem niet hetzelfde als niet bang zijn, maar leren met angst om te gaan; dat de angst niet de boventoon gaat voeren. Zijn devies was dan ook doe alsof je moedig bent en je wordt niet alleen moedig, je bent het ook.

Als hartcoach en bewust­zijnswerker doe ik mee met PAX. Allereerst door aan mezelf te werken en dat betekent op elk moment bewust te zijn van mijn gedachten en gevoelens. En ja, dat is best een lastige. Maar door te blijven oefenen, en daar hoort vallen en opstaan bij, merk ik dat ik steeds sneller in staat ben me te herstellen als ik uit balans raak. Dat de vrede in mezelf zonder al te veel moeite weer terugkeert. Vanuit die vrede kan ik vervolgens andere mensen helpen vrede in en met zichzelf te krij­gen. Mijn wens is dat steeds meer mensen vrede in hun hart voelen en zo de straf- en belonings­cultuur ontgroeien. Dan zullen steeds meer kinderen die cultuur niet meer hoeven mee te maken, waardoor stapje voor stapje oorlog voeren met onszelf verleden tijd wordt. Onze buitenwereld zal onze spiegel zijn en laten zien hoe we vorderen op een weg naar (innerlijke) vrede.

Doe jij ook mee met PAX, Nelson Mandela, Mahatma Ghandi, Frans van der Lugt, Andrew Newberg, Mark Robert Waldman, Marshall Rosenberg, Louise Hay?

 

Elly de Lezenne Coulander

 

 

Vredelievend communiceren

Zelfbeheersing, discipline, flexibiliteit, vertrouwen, wilskracht, luisteren, inlevingsvermogen, verbeeldingskracht, pragmatisme, zelfvertrouwen, respect, duidelijkheid, wijsheid, liefde, geloof in vrede, dienstbaarheid. Met deze kwaliteiten zette Nelson Mandela zich in voor de vrede in Zuid-Afrika, zoals in de delen 1 en 2 van Vrede begint bij jezelf (gepubliceerd in maart en april) is te lezen. Hoe kunnen wij al was het maar voor een heel klein beetje in zijn voetsporen treden? Ik heb aan het eind van deel 2 van Vrede begint bij jezelf beloofd handvatten aan te reiken om op een vredelievender manier te communiceren. Dat is te veel informatie in één artikel. In dit eerste deel geef ik daarvoor de aftrap. Het is namelijk eerst belangrijk om ons bewust te worden van wat de gevolgen voor onszelf en onze omgeving zijn van een negatieve stijl van communiceren.

Zo binnen zo buiten, zo boven zo beneden

Nelson Mandela is niet de enige in de geschiedenis die veel voor de vrede heeft betekend. Mahatma Ghandi is daar natuurlijk nog een goed voorbeeld van met zijn inzet van actieve geweldloosheid in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd. Ook de Nederlandse, 75 jarige pater-jezuït Frans van der Lugt had de moed in het door oorlog verwoeste Homs in Syrië een vredige plek voor de mensen te creëren ongeacht ge­loof of ras. Hij weigerde om zich te laten evacueren tijdens het bereikte bestand van een paar dagen. Het werd hem fataal, want op maandag 7 april 2014 werd hij door gewapende mannen uit zijn huis in Homs ontvoerd en doodgeschoten.

Wat is er toch aan de hand op deze wereld dat we elkaar zo gemakkelijk van het leven beroven. Daarvoor haal ik de wet van Hermes Trismegistus even van stal. Het belangrijkste inzicht van deze wet is dat wat er buiten ons plaatsvindt een afspiegeling is van wat er binnen in ons gebeurt en andersom. Zo is in elke cel van ons lichaam ook de blauwdruk van ons gehele lichaam aanwezig. In het oude Egypte (de bakermat van onze be­schaving) werd de hermetische wet ‘zo binnen zo buiten, zo boven zo beneden’ genoemd en door farao’s en priesters onderwezen. Ook Taoïsten gebruiken dit uitgangspunt voor hun groei en ontwik­ke­ling. Deze filosofie volgend betekent oorlog buiten ons, dat er ook ergens oorlog in ons is. Dus waar zullen we dan moeten beginnen om vrede te creëren? Precies, bij onszelf.

Zelfkastijding

De eerste stap is ons bewust te worden welke oorlog we in onze binnenwereld, dus met onszelf voe­ren. “Oorlog met mezelf voeren?”, zul je wellicht denken, “Ben je nu helemaal van de pot gerukt?” Nee, dat ben ik niet. Dagelijks merk ik in mijn contacten met cliënten die ik coach hoe vaak we in oorlog met onszelf zijn. We schieten niet met scherp, we gooien ook geen bommen. Nee, we gebrui­ken vergif, een langzaam werkend, maar effectief vergif: negatieve gedachten over onszelf. Herken je deze: ik ben te dik; ik ben te mager; ik ben te lang; ik ben te klein; ik ben lelijk; mijn neus is te lang; mijn neus is te groot; ik haat mijn flaporen; mijn borsten zijn te klein; mijn borsten zijn te groot. Zo kan ik nog wel even doorgaan met hoe we onszelf met onze negatieve gedachten kastij­den. De persoon tegen wie we nu juist het alleraardigst zouden moeten doen, zijn we langzaam aan het vergiftigen. Hoe wreed kan het zijn en dat is nog maar één manier van oorlog voeren met ons­zelf, zelfkastijding.

Als we iets gedaan hebben wat niet goed uitpakt of als we in onze ogen iets negatiefs gedaan heb­ben, zijn we geneigd om onszelf daarvoor te veroordelen: wat ben ik toch stom; zie je wel dat ik het niet kan. Dat oordelen hebben we al erg jong geleerd. Zodra we in staat zijn ons maar enigszins voort te bewegen, hebben we gehoord: blijf af; dat mag niet; je bent stout als je dat doet; dat kun je niet. Sommigen onder ons hebben ook gehoord: je deugt niet; je bent een nietsnut; je bent nergens goed voor; ik heb je niet gewild; als jij er niet was geweest, was mijn leven beter geweest. Vaak horen we in onze jeugd alleen wat we niet goed doen. Om ons zogenaamd te beschermen leerden we ook om onze talenten en vaardigheden te bagatelliseren, want stel je voor dat je naast je schoe­nen zou gaan lopen. En ach, zucht, onze ouders hebben dit weer van hun ouders gehoord en zij weer van hun ouders en dat gaat zo al honderden zo niet duizenden jaren door. Het zit dus goed in onze hersenen gegrift dat (ver)oordelen erbij hoor.

Omdat je ouders jou veroordeelden en later anderen zoals je leraren daar een schepje bovenop gingen doen, lijkt het normaal dat je die oordelen over jou voor waar aanneemt en jezelf dan ook maar veroordeelt. Het nare is dat dit aangeleerde gedrag in het onbewuste lange termijngeheugen terechtkomt. Het kost ons daardoor geen enkele moeite om dat gedrag te activeren. Het is zelfs zo dat als we nieuw, effec­tiever gedrag hebben geleerd, het veroordelen toch op het puntje van je tong blijft liggen. Dat komt omdat het oude gedrag eerder geprikkeld wordt. Dan is het ook nog eens zo dat negatief denken zichzelf in stand houdt en geen ander levend wezen zo goed in piekeren is dan mensen. En ja, vrouwen nog meer dan mannen.

In Woorden kunnen je brein veranderen waarschuwen Andrew Newberg en Mark Robert Waldman ervoor dat elke vorm van gepieker – over je werk, je inkomen, je gezin, je relatie, enzovoort – je lichaam prikkelt om destructieve neurochemicaliën aan te maken. Als je de gewoonte hebt om in negatieve gedachten te vervallen en/of iedere keer weer piekert over problemen uit het verleden, dan zeil je recht op een depressie af. Voorbodes daarvan zijn eetstoornissen, passiviteit, slapeloosheid, pleinvrees, dwangmatig gokken en seksuele problemen. Dat zijn dingen die een gezond denkend mens toch liever wil vermijden.

Daarom is het zo belangrijk om ons bewust te worden van onze agressie tegen onszelf, want zodra we onszelf veroordelen, respecteren we onszelf niet. Omdat we dat al zo lang gewend zijn, hebben we dat niet eens meer in de gaten. Toch weten we best wel dat iemand echt niet wordt gemotiveerd door veroordeling. Met dat oorlogje spelen demotiveer je jezelf en doe je jezelf dus geen plezier. Negatieve gedachten werken bovendien door in wat we zeggen. Daarmee zijn we bij nog een andere  vorm van oorlogje voeren beland: communicatie met de buitenwereld.

Negatieve woorden

Dat gedachten en woorden kracht hebben, is inmiddels wel duidelijk. Alleen de kracht van woorden is nog sterker dan van gedachten. Zodra we onze gedachten hardop uitspreken, verdubbelt die kracht als het ware. Dat geldt dus ook als we communiceren vanuit een negatieve gemoedstoestand.

Onze menselijke antennes pakken over het algemeen heel gemakkelijk stemmingen en emoties van onze gesprekspartner op, bewust of onbewust. Het effect is dat je iedereen kunt meesleuren in een negatieve spiraal naar beneden die uiteindelijk tot geweld kan leiden. Volgens Newberg en Waldman is de reden daarvoor, dat vanaf het moment dat we negatieve gedachten tot uitdrukking brengen, het negativisme in de herse­nen van spreker én toehoorder(s) wordt vergroot.

Een goed voorbeeld is boosheid. Hoe moeilijk is het niet om kalm te blijven als een ander boos naar je reageert en hoe gemakkelijk kan de boel dan escaleren. Er zijn niet voor niets mensen die hun brood verdienen met het ons leren om rustig te blijven als iemand boos en agressief reageert. Als we te veel last hebben van of te vaak geconfronteerd worden met agressiviteit en boosheid van onszelf of van een ander kan dat onherstelbare schade veroorzaken in onze hersenen en uiteraard ook in onze relaties. Geheugenopslag en cognitieve precisie kunnen hierdoor worden aangetast, evenals op den duur ons beoordelingsvermogen in sociale situaties waardoor we daar niet goed op gaan reageren.

Wat dat laatste betreft staan negatieve gedachten het nemen van rationele beslissingen in de weg. Ongetwijfeld herkenbaar, en dat komt omdat we dan eerder vooroordelen over anderen hebben. Onze innerlijke dialoog blijft dan in een kringetje ronddraaien waar we niet altijd even gemakkelijk uit kunnen komen. Omdat we te veel in onze emoties blijven hangen die door onze rechter hersenhelft worden beheerst, ligt er min of meer een grauwsluier over onze linker hersenhelft die ons rationele denken regelt. Het is belangrijk om achter die sluier vandaan te komen, want als we te lang blijven hangen in negatieve ge­dachten en woorden – anders gezegd in ons drama – is de kans echt groter voor werkelijke schade aan belangrijke structuren die ons geheugen, onze gevoelens en emoties reguleren. Wellicht heb je al eens gemerkt dat je dan slecht in slaap valt. Dat is één van de effecten, net als een verminderde eetlust. Ook kan het de manier waarop onze hersenen geluk, een lang leven en gezondheid reguleren ontregelen.

Door het uitspreken van een enkel negatief woord kan er direct spanning en irritatie ontstaan. Laat staan als het om een hele tirade van negativiteit gaat. Het vervelende is dat er dan al snel wederzijds wantrouwen ontstaat doordat er bij zowel spreker als toe­hoorder(s) stressstoffen in de hersenen vrijkomen. Heel belangrijk is het om je te realiseren dat het voor onze hersenen niet uitmaakt of het fantasie of werkelijkheid is, gemeend of niet gemeend. Dat is ook de reden dat het luisteren naar ruzieachtige stemmen op radio of tv ook die stressstoffen activeren, ook als je die ruzieachtige stemmen op de achtergrond hoort. Ik heb mensen die er een handje van hadden om anderen af te kammen, regel­matig horen zeggen: ze weet toch dat ik het niet meen. Kan wel zijn, maar de hersenen reageren toch automatisch met het aanmaken van stressstoffen. Hoe we het ook wenden of keren het blijft oorlog voeren zowel naar jezelf als naar je gesprekspartner.

In het dagelijks leven gebeurt dat uiteraard ook regelmatig andersom, dat mensen negativiteit over jou uitstorten. Eén voorbeeld heb­ben we hiervoor al kunnen lezen, namelijk de nadruk van onze ouders en andere autoriteiten op wat we niet goed doen. Er is nog een andere manier.

Schuldgevoelens

Volgens Marshall B. Rosenberg, grondlegger van het model voor geweldloze communicatie en au­teur van De taal van de vrede, hebben autoriteiten zoals ouders en leraren ons ook nog eens opge­zadeld met schuldgevoelens. Daarmee kregen ze voor elkaar dat wij deden wat zij wilden. Dat heet overheersen en is ook een manier van oorlogsvoering. Een tweetal voorbeelden die we onge­twijfeld herkennen: ‘Het doet me pijn als je je kamer niet opruimt.’, ‘Je maakt me boos als je je broer/zus slaat.’ Met dit soort woorden proberen mensen ons verantwoordelijk te maken voor hun gevoelens, zodat wij ons schuldig gaan voelen. Inmiddels zijn we zelf volwassen en doen we vaak precies het­zelfde. Deze vorm van overheersing komen we overal tegen: regeringen, scholen, bedrijven, gezin­nen en dit werkt door in onszelf.

Rosenberg wijst erop dat we voor leren door middel van schuld of schaamte een hoge prijs betalen. Als we getraind zijn om onszelf iets te leren door op onszelf te schelden, is het niet vreemd als we onszelf gaan haten. Dat zien we bij anorexiapatiënten. Ze haten hun lichaam. Vlak ook de perfectio­nisten niet uit. Er is altijd wel een inner­lijke stem die het nooit goed genoeg vindt waardoor je je steeds schuldiger gaat voelen. Vervolgens ga je nog meer van jezelf eisen en storm je af op een burn-out. Met geen van deze manieren zorg je goed voor jezelf.

Ook als volwassenen onder elkaar doen we vaak erg ons best om een schuldgevoel bij de ander op te wekken. Een duidelijk voorbeeld daarvan kwam ik in mijn praktijk tegen van een cliënt die zich ver­antwoordelijk voelde voor een aan alcohol verslaafde vriend. Hoewel hij al diverse keren in een afkick kliniek was geweest, weigert hij om van de drank af te blijven. Toch blijft ze maar voor hem zorgen, omdat hij volgens haar verder niemand heeft die naar hem omkijkt waardoor ze zich schuldig voelt als zij hem loslaat. Daardoor krijgt hij haar iedere keer zover om toch naar hem om te blijven kijken. Ze neemt dus de verantwoordelijkheid voor iemand op zich die deze persoon zelf weigert te nemen met als gevolg dat zij hem in zijn oude patroon houdt en zelf steeds dieper wegzakt in een depressie.

Dit noem ik het meedraaien op de cirkel van de ander. Jaren geleden heb ik van een Indiaanse chief en medicijnman geleerd dat ik het centrum van het universum ben en dat alles om mij heen gebeurt. Zolang ik in het centrum van mijn eigen cirkel blijf staan, is er niets mis mee als mijn cirkel en de cirkel van een ander elkaar voor een gedeelte overlappen. Dan blijven we beiden in ons eigen centrum en in onze kracht staan. Die zinnetjes herhaal ik dagelijks als een mantra en ik heb ze al heel vaak aan anderen doorgegeven. Ze luiden als volgt:

Ik ben het centrum van het Universum

Alles wat gebeurt, gebeurt om mij heen

Ik ben omsingeld door de eeuwigheid

Ik ben de eeuwigheid

Chief Dancing Thunder

In het beschreven voorbeeld draait mijn cliënt op de buitenkant van de cirkel van een ander mee en is ze uit haar eigen centrum en dus uit haar kracht. Logisch dat ze door hem meegetrokken wordt de diepte in. Het punt is alleen dat verslaafden erg slim zijn in het spelen van slachtoffer en medelijden opwekken.

Tot zover deel 1 van Vredelievend communiceren. In deel 2 komt er een stappenplan voor verandering van gedrag en oefeningen om onze innerlijke spraak te observeren.

 

Elly de Lezenne Coulander

Denk met je hart in deze tijd!

Een bijdrage van Irma Schiffers

Dit prachtige onderstaande artikel over wat er gaande is in deze tijd en vooral alles wat te maken heeft met propaganda, leugens en misleiding uit de mainstream-nieuwsmedia ter onderdrukking van ons hogere bewustzijn wil ik jullie niet onthouden. Ik kreeg het toegespeeld door een ‘volger’ op Facebook met de woorden: ‘de moeite waard dit stukje te lezen, alom bevestiging dat je heel goed bezig bent’. Hij doelt hiermee op mijn eigen blog waarin ik telkens weer probeer de ‘waarheid  en de realiteit bloot te leggen die we nergens kunnen lezen of horen. Het voelt heel vaak als tegen de stroom inroeien, continu, dag in dag uit. Maar als ik dan dit artikel lees denk ik, ja het zet zoden aan de dijk. Er zijn voelbare veranderingen gaande, ook al ‘zien’ we ze niet met onze aardse ogen. Dit artikel slaat daarmee de spijker op z’n kop. 

Saul: De Kracht van Jullie Liefdevolle Intenties is Enorm

Het gaat de mensheid voor de wind richting het moment van de ontwaking! Als jullie de reguliere nieuwsmedia rapportages van conflicten, oorlogen, misdaad en corruptie over de gehele wereld heen lezen mogen zij voor jullie geen geldige inschatting zijn, ik verzeker jullie echter dat het dat wel is. Ja, er is veel gaande dat liefdeloos is en lijden veroorzaakt in de wereld vandaag, maar voor het merendeel is dat het resultaat van een enorme opruiming en loslating van de oude energieën van angst dat de illusie en diegenen die jullie daarmee zouden willen onderdrukken en controleren gehandhaafd en ondersteund heeft.

De liefdeloze energieën, merendeels die van vrees, die gedurende eonen overheersend geweest zijn op de Aarde, zijn aan het ontbinden terwijl steeds meer van jullie je in de richting van liefde in jullie relaties wenden, en de intentie maken om in iedere situatie liefdevol te zijn. De kracht/macht van jullie liefdevolle intenties is enorm, en diegenen die de oude manieren zouden willen handhaven door angst en geweld zijn nu wanhopig aan het proberen om het niveau van angst dwars over de wereld heen te doen laten stijgen, omdat zij dringend deze energieën nodig zijn terwijl zij proberen om de funderingen van hun machtsbasis te versterken en diens ineenstorting te voorkomen. Dit kunnen zij niet doen. De Tsunami van Liefde is niet tegen te houden en volledig onweerstaanbaar en het veegt de energieën van angst weg dat jullie in slavernij van de duisteren vastgehouden heeft.

Jullie zijn je goed bewust van het kolossale blootleggen van leugens, misleidingen en de corruptie waar regeringen en internationale corporaties bij betrokken geweest zijn, en onderzoekende journalisten en klokkenluiders publiceren vastberaden en moedig grote hoeveelheden aan bewijs dat verborgen gehouden werd om diegenen in posities van wereldse macht toe te staan hun vernietigende agenda’s uit te voeren. Jullie angsten opwekken is één van de manieren geweest die zij gebruiken om hun niet te rechtvaardigen geheimhouding te rechtvaardigen, bewerend dat het in jullie beste interesses was om hen toe te staan dingen in het geheim te doen om jullie veilig te houden. Het is nu overvloedig duidelijk geworden hoe slecht zij jullie misleid hebben en jullie vertrouwen gedurende eonen in hen beschaamd hebben.

Een paar van jullie politici die ondertussen transparantie beloofden tijdens hun verkiezingscampagnes gedurende de laatste paar decennia hebben volledig gefaald te leveren aangaande deze beloften. Sommigen hadden inderdaad goede intenties, maar de macht en de invloed van de politieke machine die in een wilde staat rondloopt, presenteerde hen met onoverkomelijke barrières op dat vlak, en dus plaatsen zij hun aandacht ergens anders op. En de toenemende rauwe pogingen door de reguliere media, onder regerings- en bedrijfscontrole, om wereldwijde vrees voor het terrorisme in te prenten falen vreselijk. De mensheid zal nooit weer aan vrees toegeven.

Lees hier verder op het blog ‘Denk met je hart’

Irma Schiffers

Ik ben tegenwoordig zelfstandig en voortaan te consulteren op mijn eigen lijn: 0909-0501 (eveneens voor 0,90 cent per minuut)

Belangrijk voor deze tijd: houd verbinding met je eigen bron

Bijdrage van: Bob Kukler

Een aantal weken geleden zag ik een film op het internet met een werkelijk fascinerend interview met ene Inelia Benz. Het was mijn eerste kennismaking met dit bijzondere mens dat zoals zij zelf zegt hier voor de eerste keer – en waarschijnlijk ook voor de laatste keer – op aarde is geïncarneerd met als missie om bij te dragen aan de verhoging van het trillingsniveau van de planeet en van de mensheid.

 

Voor mij was deze ‘kennismaking’ met Inelia Benz zo sterk resonerend dat ik haar site bezocht heb en mij inschreven heb voor het ontvangen van haar nieuwsbrieven.

Ik heb intussen al diverse nieuwsbrieven met haar berichten gekregen. Overigens, helemaal niet zweverig, maar juiste met allerlei praktische inzichten en tips.

Vandaag (23 december 2014) kreeg ik een nieuwsbrief waarvan de essentie me weer sterk raakte. Ik vertaal deze hieronder.

“Het is weer december en de meeste mensen op de planeet gaan over op een meer religieuze manier van leven. Dit veroorzaakt dat verschillende dingen in ons leven en in ons energieveld komen. Eén daarvan is de culturele traditie van het doorbrengen van tijd met mensen waar we normaliter geen tijd mee doorbrengen. Een tweede is dat we opnieuw onze kracht weggeven aan een andere partij, in plaats van dat we verbonden zijn met ons Hogere Zelf, God, Goddelijke Bewustzijn, Bronenergie, Godin, Gaia en/of welke andere manifestatie van onze eigen goddelijkheid dan ook. Met andere woorden: het loskoppelen van onze essentie, ons wezenlijke Zelf, wordt in deze tijd versterkt. Dit veroorzaakt dat verschillende dingen zich gaan manifesteren op een sociaal niveau. Bijvoorbeeld, we hebben in deze maand het hoogste percentage zelfmoorden van het hele jaar. Wanhoop en het gevoel van ‘gemis’ worden versterkt. En mateloosheid en verslaving kunnen zich meer voordoen. Wat betekent dit energetisch voor ons? Nu, het is net als een grote, zware en laag vibrerende golf die door onze emotionele, energetische, mentale en fysieke lichamen gaat. Het kan in ons de redderenergie wakker maken, maar ook de aanklager- of zelfs de slachtofferenergie.”

Ik wil zeker niet zeggen dat je niet mag genieten van deze feestdagen. Doe dat het met heel veel liefde. Hoewel in mijn visie het genieten niet afhankelijk zou mogen zijn van een kalender of van externe omstandigheden. Genieten is toch de vreugde ervaren van het leven van elke dag? Dus daarin onderschrijf ik bovenstaand citaat van Ineiia Benz helemaal. We geven de werkelijke vreugde van ons authentieke zijn weg, als we vergeten dat we in wezen verbonden zijn met “ons Hogere Zelf, God, Goddelijke Bewustzijn, Bronenergie, Godin, Gaia en/of elke andere manifestatie van onze eigen goddelijkheid”. In mijn visie is begrip hiervan essentieel: het is de sleutel naar werkelijke vrede en liefde. Daar waar het in de essentie toch allemaal om gaat; ook of misschien wel juist in deze decembermaand. En waar het zeker ook zo om zal gaan in 2015.

Heel veel mooie en liefdevolle dagen toegewenst met de inspiratie om te leven vanuit je authentieke zijn.

 

De liefde in je leven

Bijdrage van:  Elly de Lezenne Coulander

De meest gestelde vraag tijdens mijn telefonische consulten is over de liefde. Komt de prins op het witte paard nog? Komt mijn geliefde weer terug? Hoe staat mijn geliefde in onze relatie? Moet ik nog doorgaan met deze relatie? Al met al is er heel wat te doen op het gebied van de liefde. Meestal gebruik ik het Siberische stenenorakel om antwoord op al die liefdesperikelen te geven. Hoewel het antwoord heel verschillend kan zijn, is een deel van mijn antwoord voor iedereen zo goed als gelijk: je creëert zelf je leven, dus ook je liefdesleven. Wat straal jij uit als het om de liefde gaat?

Heel vaak kom ik tegen dat we iets uitstralen wat we helemaal niet willen. Daar ons niet eens bewust van zijn en dat is lastig. In dat geval ga ik altijd terug naar de jeugd. Wat heb je meegekregen van huis uit? Waren je ouders een goed voorbeeld, hielden ze echt van elkaar. Was jij welkom als kind of kwam je ongelegen. Kreeg je aandacht en erkenning. En zo kan ik er nog wel een paar noemen. Alles wat je thuis gemist hebt als het gaat om liefde en liefdevolle aandacht heeft een negatief effect op jouw liefdesleven. Je krijgt als kind door te weinig of het gemis aan liefde het gevoel dat je niet gewenst bent, niets waard bent, niet deugt, enzovoort. Kies er maar één uit. Allemaal overtuigingen die je liefdesleven van nu nog steeds beïnvloeden als je er niets aan doet of gedaan hebt.

Een ingrijpende gebeurtenis voor een jong meisje is als haar vader uit haar leven verdwijnt door scheiding of overlijden. Ze gaat dan al snel denken de man waarvan ik houd laat me in de steek. Voor een jongetje geldt precies het tegenovergestelde. Die heeft zoiets als de vrouw waar ik van houd laat me in de steek. Dit is een overtuiging die je in je volwassen leven met je mee blijft dragen. Alles is energie, dus ook een overtuiging heeft een bepaalde energie. In dit geval negatieve energie. Je gaat als het ware die overtuiging leven, dus natuurlijk trek je dan een partner aan die je in de steek laat. Dan zeg je ongetwijfeld: zie je wel dat het klopt dat ik in de steek gelaten wordt. Ja, zo creëren we dus ons leven én dus ook ons liefdesleven.

Zolang we onze negatieve overtuiging – zonder dat vaak in de gaten te hebben – blijven leven, kan het liefdespad vol doornen zijn. Laat die overtuiging(en) dus los. Alleen is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Dat vraagt heel eerlijk en bewust naar jezelf kijken. Oeps, dat is wellicht nog moeilijker. Toch is dat de enige manier. Ga jezelf afvragen wat je in je jeugd hebt gemist aan liefde. Of anderen het waar vinden of niet, doet er totaal niet toe. Het gaat om jouw waarheid, jouw gevoel. Als je daarachter bent, vraag je je af welke conclusie je daaruit getrokken hebt, welke overtuiging je daardoor hebt gekregen. Hierboven heb ik er al een aantal genoemd, maar de jouwe kan net iets anders zijn. Schrijf dit op, zeker als je meer dan één conclusie hebt getrokken. Dat maakt het ook makkelijker voor de volgende stap.

Er zit namelijk nog een addertje onder het gras. Aan elke overtuiging kleeft minstens één emotie, zoals verdriet, pijn, boosheid. Het is daarom belangrijk in jezelf te onderzoeken welke emoties bij jouw overtuiging(en) horen. Zolang die overtuiging niet weg is, is die emotie er. Met andere woorden als je nog steeds het gevoel hebt dat de man waarvan je houdt je in de steek laat, zit er ergens diep in jezelf verborgen verdriet, pijn of boosheid. Deze onverwerkte emoties zorgen ervoor dat je hart op slot gaat. Toch gaan emoties op een gegeven moment wringen. Vroeg of laat komen ze toch naar de oppervlakte. De wond wil namelijk altijd geheeld worden. Werk je daar niet aan mee, dan kun je er zelfs ziek van worden.

Dan kom ik bij het helen en loslaten. Dat kan op verschillende manieren wat afhangt van de grootte van de wond. Je kunt de hulp inroepen van een therapeut of healer die je erbij kan helpen. In mijn praktijk heb ik al heel wat handreikingen op dat vlak mogen doen. In mijn telefonische consulten reik ik meestal een methode aan waarmee je zelf aan de slag kunt. Eén van de simpelste is Ho’oponopono, een oude Hawaiiaanse zelfhulpmethode. Deze bestaat uit vier zinnetjes die ik eerst zal noemen en daarna zal uitleggen:

Ik houd van je
Het spijt me dat ……..
Vergeef me alsjeblieft
Dank je wel

Voordat ik deze zinnetjes aanreik, heb ik samen met mijn cliënt al vastgesteld van welke belemmerende overtuiging(en) en onverwerkte emoties hij/zij last heeft. Zeg tegen jezelf ik houd van je om je onbewuste te openen. Dan ga je naar je bewuste en zeg je het spijt me dat …… Hier vul je je overtuiging in, bijvoorbeeld het spijt me dat ik nog steeds mannen aantrek die me in de steek laten. Je kunt er ook voor kiezen om een emotie te verwoorden, bijvoorbeeld het spijt me dat ik nog steeds boos ben op mijn vader omdat hij me in de steek gelaten heeft. (Je kunt ze ook allebei gebruiken, maar dan wel één onderwerp per keer.) In gedachten stuur je dit door naar je hoger zelf en daartegen zeg je vergeef me alsjeblieft. Je hoger zelf gaat ermee aan de slag, stuurt het vervolgens door naar het universum, de bron. Tegen de bron zeg je dank je wel en je gaat er vanuit dat het getransmuteerd wordt. Dat wil zeggen dat de energie verandert net zoals de energie van een kaars als je hem aansteekt verandert in vuur en licht. De negativiteit van jouw overtuiging gaat er dan vanaf.

Als ik deze methode gebruik, herhaal ik die vier zinnetjes een aantal keer. Dat doe ik om een tweetal redenen. Ten eerste omdat herhaling de beste manier is om de belemmering van die ervaring te wissen uit mijn onderbewuste. Ten tweede om mijn onderbewuste de gelegenheid te geven nog iets naar boven te laten komen. Dat kan met het eerste onderwerp te maken hebben, maar ook totaal iets anders zijn dat ook geheeld wil worden. Ik blijf de vier zinnetjes met elk nieuw onderwerp een aantal keer herhalen. Zo ga ik door totdat al mijn onderwerpen die ik opgeschreven had aan bod gekomen zijn of totdat er niets meer naar boven komt uit mijn onderbewuste. Elke dag doe ik deze oefening een keer. Als ik merk dat ik de oefening heb vergeten te doen, voel ik nog even of het inderdaad genoeg is geweest. Zo niet, dan ga ik er weer mee door.

Ik houd van dit soort eenvoudige en diepgaande methodes. Dat is ook de reden dat ik een klein boekje over Ho’oponopono heb geschreven. Mocht je erin geïnteresseerd zijn, dan kun je dat bij mij bestellen door een email te sturen naar elly@shayana.nl.

Weer terug naar de liefde. Door je negatieve overtuigingen en emoties op het gebied van liefde te verwerken en los te laten, te transformeren dus, verandert je uitstraling. Je liefdesleven verandert daardoor ook, omdat de noodzaak om te bewijzen dat je geliefde je in de steek laat, niemand van je houdt, je niet gewenst bent verdwijnt . Wie weet trek je dan die prins op het witte paard aan.

Een liefdevolle groet,

Elly de Lezenne Coulander

Waar mis jij erkenning?

Bijdrage van: Elly de Lezenne Coulander

Door mijn verblijf in het buitenland moest ik helaas verstek laten gaan met de voorspellingen van het Siberische stenenorakel in augustus. Het duurde zo lang voordat ik echt geland en weer helemaal terug was, dat de maand al weer voorbij was voordat ik het in de gaten had. Dat betekent weer een nieuwe maand, dus nieuwe kansen. Wat heeft het orakel deze keer te vertellen?

Het ziet ernaar uit dat de chaos die op verschillende plekken op de wereld gaande is, op zijn eind begint te lopen. Ook al lijkt dat in onze ogen niet zo, kennelijk is het ergste inmiddels achter de rug. Dat wil niet zeggen dat de chaos dan morgen al over is. Nee, het betekent dat er nog flinke stuiptrekkingen kunnen plaatsvinden, maar dat orde weer grond aan de voeten begint te krijgen. Chaos kan niet zonder orde en orde niet zonder chaos. Orde en chaos houden elkaar namelijk in stand en wisselen elkaar regelmatig af. Het zijn net twee vlammen die om elkaar heen kronkelen. Dan schiet de chaos-vlam hoog op en dan weer de vlam van orde.

We zullen ons steeds bewuster worden van dit soort wetmatigheden. De oogkleppen waarmee we allemaal rondlopen, gaan steeds wijder staan. Hierdoor worden we ons bewuster van het geheel. We krijgen een bredere blik op de wereld en kunnen meer zien en begrijpen. We hebben onze ogen te lang gesloten gehouden voor oproerkraaiers zowel in onze eigen omgeving als op andere plekken in de wereld. Een beetje met de gedachte van ach het zal zo’n vaart niet lopen. Het loopt dus wel zo’n vaart en gelukkig worden onze ogen nu geopend, worden we bewuster van wat er om ons heen gebeurt. Er wórden in ons land en onze buurlanden mensen geworven om in het Midden-Oosten te gaan vechten. En het lukt nog ook. Wat maakt nou dat dit lukt? Dat mensen zichzelf mogen verdedigen als ze worden aangevallen, is evident. Maar de mensen die geronseld worden, worden niet aangevallen. Mensen die naar een wapen grijpen, missen in veel gevallen een stuk erkenning. Dat is een gemis dat heel goed al in hun jeugd kan zijn ontstaan. Een gemis ook dat te maken kan hebben met miskenning van hun cultuur, hun land. Want alles wat in het klein voorkomt, komt ook in het groot voor.

Wat zich afspeelt in onze binnenwereld, speelt zich ook in onze buitenwereld af en andersom. Zo boven zo beneden, zo binnen zo buiten. Het orakel geeft aan dat het ook tijd is om eens goed in jezelf te kijken. Waar mis jij mogelijkerwijs erkenning? Ben je daar – wellicht in het klein – ook voor aan het vechten? Vechten betekent altijd dat er een winnaar én een verliezer is. Het bewuster worden van de universele wetmatigheden brengt je dichter bij de wens een win-win situatie te creëren. Daar is liefde voor nodig. Allereerst liefde voor jezelf. Erken liefdevol je eigen behoeften, zonder daarover te oordelen. Als je liefde voor jezelf voelt, kun je met mededogen naar de mensen om je heen kijken. Ook naar die mensen die naar de wapens grijpen om conflicten – wellicht in zichzelf – op te lossen. Liefde is tegelijkertijd de enige manier om vrede te bereiken. Vechtende mensen – en het maakt niet uit of dat met een wapen is of op een andere manier – leven vanuit een overlevingsdrang en dat heeft een hele lage trilling. Soort trekt soort aan, dus dat doet die lage trilling ook. Als je je dan realiseert dat energie in rondjes draait en altijd bij je terugkomt dan begrijp je dat als je maar blijft vechten je bezig bent nog meer van die onplezierige ervaringen naar je toe te trekken.

Liefde heeft de hoogste trilling die we kennen. Als we in staat zijn naar al die vechtende mensen in gedachten liefde te sturen, dan helpen we hen om wat in trilling te stijgen. Met des te meer mensen we hen liefde kunnen sturen, des te eerder ontstijgen zij hun overlevingsdrang en hebben ze dat gevecht niet meer nodig. Dan komen ze dichter bij hun gevoel en dichter bij hun eigen menselijkheid. Dichter ook bij erkenning van zichzelf. Als we namelijk over al die vechtende mensen oordelen, heeft dat een averechts resultaat. Dan voelen ze zich nog meer miskent. Bovendien oordelen we dan ook over onszelf, want allemaal zijn we wel op één of andere manier aan het vechten, hoe klein ook. Tegen ons gewicht, tegen onze ‘looks’, tegen onze verlegenheid, tegen ons onvermogen.

We gaan de richting op om toleranter te worden door vanuit een hoger niveau, vanuit een helicopter view naar situaties te kijken. Vanuit een helicopter zien we meer dan op de grond. Als we vanaf de grond naar gebeurtenissen om ons heen kijken, ontgaat ons dat al die vechtende mensen naast een gebrek aan erkenning ook een gebrek aan liefde hebben. We zien dan ook de miscommunicatie die tot chaos leidt.

Financieel gaat het de goede kant op en dat geldt ook voor de werkgelegenheid. Toch kan er op het vlak van werkgelegenheid en gezondheid iets onverwachts gebeuren. Onverwachte dingen moeten onverwacht blijven, dus daarover komt geen informatie. Maar toch, als het om gezondheid gaat vraagt het ebola virus op dit moment veel aandacht. Er wordt geroepen dat er nog geen geneesmiddel voor is, terwijl door de grote pharmaciebedrijven van tafel wordt geveegd dat de natuur alle medicijn bevat die wij mensen nodig hebben. Het zou zomaar kunnen dat er – wellicht gedwongen – meer teruggegrepen gaat worden naar deze natuurlijke medicijn, zoals een bepaalde boom in Afrika.

September vraagt om goed in het hier en nu te blijven. Geef aandacht aan gezin en familie en laat je niet te veel meeslepen door alle chaos die er in de wereld is.

We staan aan het begin van een nieuwe cyclus. De herfst begint deze maand en dat betekent dat we gaan oogsten. We weten allemaal dat we oogsten wat we gezaaid hebben. Het is dus goed om eens te kijken wat we gezaaid hebben. Dat zaaien is voor iedereen verschillend. We kunnen positief en negatief gezaaid hebben. Hebben we royaal gezaaid is de kans groot dat we overvloedig oogsten en ook dat kan positief of negatief zijn. Ik hoop voor jou positief. Michael Roads, een Engelsman die al jaren in Australië woont en over de wereld reist om mensen te helpen bewuster in het leven te staan, adviseert om in elke situatie te kiezen voor liefde, choose love. Daar sluit ik me bij aan, want zoals je al weet heeft liefde de hoogste trilling waardoor je hele mooie dingen naar je toe kunt trekken. Dat wens ik je toe.

© Elly de Lezenne Coulander
Alle artikelen mogen in zijn geheel worden overgenomen en verspreid, mits voorzien van bronvermelding.