Nieuws en propaganda: een subtiele vorm van mind-control

Een bijdrage van Irma Schiffers

Uiteraard leven er veel vragen bij iedereen en dit heeft te maken met het feit dat we niet (juist) geïnformeerd worden, maar continu worden gemanipuleerd en geïndoctrineerd. Dus ik krijg naar aanleiding van mijn artikelen regelmatig vragen als:

• Hoe werkt mind-control dan precies
• Ik denk dat ik daar niet (meer) in trap, maar toch voel ik mij telkens misleid?
• Hoe kun je mind-control-trucs herkennen?

Er zijn heel veel manieren van het uitoefenen van (gedachten-)controle op de mens, en een aantal daarvan zal ik hier niet opnieuw gaan benoemen zoals chemische hersenspoeling (vaccinaties en psychoactieve medicatie, chemtrails, additieven in voedingsmiddelen, GMO’s, hoogfrequente straling, etc.) Daar is genoeg over geschreven door mij en door anderen. Duik daarvoor maar in het archief.

Maar wat ik graag wil proberen heel duidelijk uit te leggen is communicatietechniek die wordt gebruikt voor mind-control* via de media en hoe dat moedwillig en zeer geraffineerd wordt uitgevoerd. Als je dat principe door hebt ben je namelijk al een heel eind.

*Zie hiervoor een Engelstalig artikel over het Tavistock Instituut
Een NL vertaling op het blog ‘Wij worden wakker’

We moeten hiervoor even terug in de geschiedenis, naar Hegel en de dialectiek. Ook geen fris heerschap, zoals je uitgebreid kunt lezen in dit essay.

In de communicatiewetenschap kennen we onder andere het begrip syllogisme. Syllogisme is een categorische sluitrede. Dit klinkt misschien ingewikkeld, maar het betekent dit: je hebt een eerste stelling (premisse 1 wordt dat genoemd), dan heb je een tweede stelling (premisse 2) en daaruit kun je een conclusie trekken.

Wanneer stelling 1 niet waar is, of stelling 2 niet waar is, heb je dus te maken met een ongeldige conclusie. Dan is dat dan een zogeheten ongeldige ‘sluitrede’ of een ongeldige redenering. Vergeet dat gerust verder maar, het gaat om het principe en hoe het werkt in de praktijk. Hier komt namelijk de mind-control om de hoek kijken, want daar kun je je op een heel gewiekste manier van bedienen en je toehoorders die je serieus nemen slikken de conclusie als zoete koek.

Een heel gemakkelijk voorbeeld:

Stelling 1: Het is altijd mooi weer in Nederland (niet waar)
Stelling 2: (Pas) Als de zon schijnt is het altijd mooi weer (niet waar)
Conclusie: In Nederland schijnt altijd de zon (geldig, maar onwaar)

Hier zit dus het venijn in de staart. De conclusie is geldig op basis van beide stellingen, maar de stellingen zijn niet waar, dus is de conclusie ook niet waar. Dit is dan ook een conclusie die je waarschijnlijk nooit zou accepteren, want we weten immers collectief en uit ervaring dat de zon niet altijd in Nederland schijnt (en zeker niet met de chemtrails, maar dat terzijde) en dat het hier vaak ‘hondeweer’ is. Ben je afkomstig uit het buitenland en heb je geen ervaring met de weersomstandigheden in dit land, dan ben je het haasje als je dit hoort. Je neemt het voor waar aan en het is vanaf dat moment –helaas- je overtuiging. Het ontbreken van correcte informatie en van de ‘eigen ervaring’ zijn hier de misleidende componenten.

Maar waarom klopt deze conclusie voor jouw gevoel niet als je iemand deze ‘redenering’ hoort gebruiken? Stelling 1 brengt je waarschijnlijk al van je à propos: ‘Hè? Ik woon hier en het is helemaal niet altijd mooi weer in Nederland..’ Op dat moment haak je al af, dus je bent niet meer ontvankelijk voor de conclusie. Je luistert niet meer met aandacht naar degene die dat verkondigt. En gelukkig maar, want je blijft dus bij je innerlijke overtuiging.

Nog een voorbeeld, maar nu iets lastiger. Stel dat iemand dit beweert:
Stelling 1: Alle katten zijn panters
Stelling 2: Alle leeuwen zijn katten
Conclusie: Alle leeuwen zijn panters (Deze conclusie is geldig)

Wel geldig, dus geen speld tussen te krijgen op basis van de eerste twee stellingen als je die voor zoete koek slikt, maar neem je die twee eerste stellingen voor waar aan? Ik niet, want wellicht zijn alle katten ‘panter-achtigen’ en is een leeuw een kat-achtige (stelling 2), maar de conclusie klopt voor mij helemaal niet. Dus ga je ‘kijken’ waarom het niet klopt voor je gevoel. Maar ondertussen hoorde je op de televisie een ‘bioloog’ stellen dat alle leeuwen panters zijn en je denkt waarschijnlijk ‘goh, dat wist ik niet’. Dat is dan jouw nieuwe overtuiging, omdat een bioloog (= autoriteit, is deskundig, zo mag je althans hopen) het zegt. Dus bovenstaand voorbeeld: conclusie geldig, maar voor mij onwaar.

En zo werkt het in de dagelijkse praktijk als het om het nieuws gaat. De een na de andere deskundige wordt uit de kast getrokken en juist daar treffen we heel veel fraude in aan. De ‘professor’ die even komt beweren dat vaccinaties geen schade toebrengen; de meteoroloog die komt vertellen dat chemtrails feitelijk contrails zijn; de arts (of bijvoorbeeld minister Edith Schippers) komt voor de TV vertellen dat middelen uit de natuur (homeopathie) niet werken en alleen nog zonder de werkzame gebieden op het etiket in de schappen mag staan, etc. En we slikken het voor zoete koek.

Voorbeeld van een iets ingewikkelder ‘syllogisme’. Minister Edith Schippers:
Stelling 1: natuurgeneesmiddelen werken niet
Stelling 2: homeopathie is kwakzalverij
Conclusie: Werkzaamheid van de middelen is dus onzin en mag niet meer op de etiketten.

Dat mevrouw Schippers via haar echtgenoot en via de (schaduw-)regering ook grote belangen heeft in Big Pharma en de gezondheidsindustrie wordt ons niet verteld. Daarnaast zijn haar stellingen niet waar, zo blijkt al jaren in de praktijk en daarmee is de conclusie onwaar en dus ongeldig. Maar deze lobby voor Big Pharma laat ons naar de dokter en apotheek rennen voor medicatie en je doet de Arnica en Echina Force de deur uit. Daar is immers geen patent op aan te vragen omdat het natuurlijk is. De minister zegt het, dus dan is het zo. En dan hebben we het maar niet over ons zelfgenezend vermogen en de (mogelijke) suggestie die positief uitwerkt en geen enkele schade aan ons lichaam toebrengt. Denk maar aan de meestal positieve uitwerking van de ‘placebo’, de nagel aan de doodskist van de farmaceutische industrie.

Vaak worden we alleen opgezadeld met een conclusie die door een ‘autoriteit’ of ‘deskundige’ wordt uitgekraamd. Als we uitgaan van de corruptie die zich overal in de maatschappij heeft ingevreten, snap je dat je elke conclusie in twijfel moet trekken.

Hoe is deze conclusie tot stand gekomen? Hebben we alle informatie gekregen om die conclusie te trekken? Is dat waar? Geef daar zelf het antwoord maar op en dan zie je hoe belangrijk juiste informatie is, en dat is precies hetgeen ons massaal wordt onthouden. Zelfs ook veel eerlijke en goedwillende deskundigen. Dus gebruik het internet om zelf op onderzoek uit te gaan, maar gebruik vooraleerst altijd je intuïtie. Als je denkt met je hart, weet je vaak direct al of iets klopt of niet, want dan gaat het knagen. En dat is het signaal dat je zaken zelf moet gaan onderzoeken en die TV beter uit kunt zetten en kranten op de bodem van de kattenbak gaat leggen.

Voorbeeld uit het nieuws:
Stelling 1: Er worden meer banen gecreëerd (onwaar)
Stelling 2: Meer banen bepalen de groei van de economie (waar)
Conclusie: De economie trekt weer aan (geldig, maar niet waar, want stelling 1 is niet waar).

Recent voorbeeld NOS:

Er werd gevraagd: welk spel speelt Rusland? Indoctrinatie pur sang, want wie zegt dat ze een spel spelen, dat moeten we dus blijkbaar voor waar aannemen.

Nog een ander voorbeeld van collectieve mind-control. Hoe vaak hoor je een minister-president, een minister, of een deskundige deze term gebruiken: ‘Waarden en normen’. Dat is een foutieve samentrekking (contaminatie).

Nu geef ik even een heel drastisch voorbeeld van indoctrinatie, die –nogmaals- op zeer geraffineerde wijze wordt toegepast in de journalistiek en politiek. Iemand vraagt mij: ‘Heb jij liever euthanasie via een spuit, een drankje of een pil?’ en ik ga diep nadenken omdat ik daardoor overvallen wordt. Nooit over nagedacht. Ik kies uiteindelijk enigszins weifelend uit één van die drie keuzes die mij worden voorgelegd. Jammer, want ik denk niet na over de ‘overrompelende, suggestieve’ vraag die eigenlijk al een (ongeldige) stelling is (= norm!) Want zou ik überhaupt wel euthanasie willen toepassen? (= Waarde!) Die vraag wordt mij niet gesteld en ik heb het niet door. Dus ik geef een antwoord wat ik helemaal niet zou willen geven en dat staat dan meteen vast. Dat wordt gepubliceerd of via de TV verkondigd als je bijvoorbeeld politicus of een bekende Nederlander bent. Wanneer je dat terug hoort of leest denk je bij jezelf: heb ik dat gezegd? Je wilt dat überhaupt niet, maar door de suggestieve vraagstelling heb je dat wel degelijk gezegd. Je ‘voelde’ niet dat de vraag niet klopt, die eigenlijk al een conclusie was. Vaak pas achteraf en dan is het te laat.

Een minder ernstig voorbeeld: ‘Wil je liever op vakantie naar Thailand, Finland of naar Portugal’. Stel dat je eigenlijk voelt: ‘ik wil helemaal niet op vakantie en deze landen trekken me ook helemaal niet’ en je geeft toch automatisch antwoord, dan zit je misschien wel binnenkort tegen je zin in het vliegtuig naar Thailand.

Wacht nu eens even… ‘Normen en waarden’ als één begrip? Normen worden je opgelegd en kijk eens door wie, maar waarden bepaal je helemaal zelf. Welke waarde je aan iets geeft, wat is voor jou –individueel- waardevol? Hoe kun je deze twee samentrekken alsof het één en hetzelfde is? Als ik die term hoor krijg ik altijd de ‘griebels’.

Mijn waarde is niet jouw waarde; normen worden door de heersers vastgesteld voor iedereen; je dient je zus en zo te gedragen, nog los van de agenda die daarachter zit, maar welke waarde dat heeft voor jou, dat is een ander verhaal. Dat wordt voor het gemak dus maar even weggepoetst. Dat kan een ander niet voor ‘ons’ bepalen. En dat is precies de reden waarom er zoveel mensen ‘ontwaken’. Velen gaan in dit tijdperk van bewustzijnsverruiming hun eigen innerlijke waarde ontdekken en ‘voelen’ en komen dan ineens in opstand. En dat geeft momenteel nogal drastische omwentelingen in onze persoonlijke levens. (Wisselen van baan of zelfs stoppen, relaties die plotseling beëindigd worden, verhuizen, etc).

Is bestrijden van terrorisme (dat nota bene wordt gefinancierd en gecreëerd door de elite) een norm of een waarde? Is oorlog gaan voeren in een land waar ‘zogenaamd’ geen democratie is, maar heel toevallig wel veel olie (wat er niet bij gezegd wordt) van waarde voor ons of is het andermans norm? Het is een norm die ons opgelegd wordt omdat er zogenaamd overal in de wereld democratie moet zijn, terwijl deze bij ons per uur aan het sneuvelen is.

Blijf nadenken, let op stellingen, conclusies, vooral ‘wie’ deze bezigt en vraag je af welke ‘waarde’ deze voor jou hebben. Als het met jou van binnen resoneert (= waarde) kun je het meenemen in je gedachtegoed en je overtuigingen, maar neem niet klakkeloos aan wat een ander zegt, vindt of schrijft. En dat geldt dus ook voor de artikelen hier en bij collega’s. Blijf zaken overwegen, neem ze aan of verwerp ze, en blijf dat telkens weer doen. We zijn allemaal verschillend en zijn heel wel in staat om onze eigen innerlijke waarden te bepalen. Maar informatie is daarbij cruciaal en daar kun je niet genoeg van verzamelen.

Wanneer je echt alleen nog maar luistert met je hart en dus respect hebt voor jezelf en daarmee automatisch voor anderen in hun diversiteit, zul je erachter komen dat ‘gedragsnormen’ vanzelf een sociaal karakter hebben; dat er geen oorlog meer is omdat de normen juist vanuit die ‘innerlijke waarden’ voort kunnen komen. Zoek eens naar de overeenkomsten in plaats van de verschillen. Zolang we het mind-control principe ‘normen en waarden’ als één geheel accepteren, onze waarden door een ander laten bepalen en we ons tot eenheidsworst laten persen, verandert er helemaal niets, blijft het oorlog en wordt er tussen ons verdeeldheid gezaaid, terwijl eenheid vanuit het hart de normaalste zaak ter wereld is!

Zolang we ons laten leiden door ‘harteloze’, macht- en geldbeluste figuren die ons -ongeldige of onware- conclusies en dientengevolge consequenties opleggen, volgen we de normen en hebben we onze waarden vrijwillig ingeleverd.

 

© Irma Schiffers

Voor coaching of met vragen over je persoonlijke situatie kun je ons vinden op www.keyphone.nl